Bez ściemniania… Andrzej Tymiński - felietony Pawła Lareckiego

Czy słuszną sylwetkę tak wyrazistej postaci, jak Andrzej Tymiński, można na ulicy przeoczyć? Absolwent „Chrobrego” i Uniwersytetu Łódzkiego, rocznik 1945. Bez mała przez 30 lat dyrektor oddziału Towarzystwa Wiedzy Powszechnej przy ulicy Farnej, wyspecjalizowanego w oświacie dorosłych. Animator kultury i działacz amatorskiego ruchu teatralnego.

Wychowawca i pedagog szkolny z krwi i kości, z ogromną wiedzą o szkole i wychowaniu - tak go zapamiętano w SP nr 12: potrafił z młodzieżą znaleźć wspólny język i kiedy tylko wiedział, że warto, to zawsze stawał po stronie ucznia. Szacunek budził już samą swoją posturą. Ze znakomitym piórem, był stałym publicystą z zakresu zagadnień społecznych, pedagogiki i metodyki, wydawanego przez Wojewódzki Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli „Forum Nauczycielskiego” - piotrkowskiego kwartalnika oświatowego. Sam zaczynałem lekturę numeru od jego pełnych pasji felietonów. W 2001 roku otrzymał Złotą Wieżę Trybunalską. Faktycznie, rzadziej go widywaliśmy, odkąd przeprowadził się do nowego domu w cichej okolicy Sulejowa. Choć większość życia spędził w Piotrkowie, to szybko nowa ziemia stała mu się bliską.

W 1999 roku współzakładał kwartalnik Towarzystwa Przyjaciół Sulejowa pt. „Sulej”, którego był redaktorem. Pisał felietony, „Ciekawostki złośliwostki”, współtworzył cykl „Sylwetki” i „Sulejowianie w podróżach”. Był jednym z pomysłodawców położenia w 2004 roku kamienia na placu Straży dla upamiętnienia ofiar Katynia, jak też inicjatorem odsłonięcia 10 lat później pomnika Kazimierza Sprawiedliwego - fundatora sulejowskiego klasztoru.

Nad Pilicą wspominają też, jak wygłaszał mądre gawędy podczas rocznicowych uroczystości zbombardowania Sulejowa czy święta 11 Listopada. Napisał tam książkę „Vademecum Sulejowa i okolic”. I cóż się okazuje? Że pan Andrzej od sierpnia 2016 roku nie żyje. I mało kto w naszym mieście o tym wie! Pędzimy przez życie, nie zauważając, że ktoś nam się na ulicy Słowackiego już nie kłania…