Bez ściemniania... Co się z ziemi rodzi, do ziemi wchodzi

Felieton Bez ściemniania...

Na ile w tym spontaniczności, a na ile wcześniejszych tańców wokół łódzkiej kurii. Albowiem na wiele dni przed głosowaniem radnych w tej sprawie, na stronie internetowej parafii Najświętszego Serca Jezusowego tkwił już anons zapowiadający to wydarzenie na sobotę 8 grudnia. A zresztą, czy to ważne? Wszak i tak wszyscy wylądujemy na tamtym świecie. Pytanie tylko – he, he, he – kto na którym świecie? Obejdzie się tu bez nazwisk, w końcu ogranicza mnie RODO, choć z grubsza wiadomo, komu przypną skrzydła, by pośród anielskiej muzyki mógł szybować po błękicie nieskończonego nieboskłonu, a kogo bez litości wrzucą do diabelskiego kotła, by w kakofonii piekielnych dźwięków dogotowywał się na diabli gulasz. Chyba najmniej z nas trafi do czyśćca, jako że ten etap przechodzimy tutaj na ziemi, jeszcze za życia!

Przyznaję bez bicia, nie poszedłem do Kina Konesera na spotkanie z Tomaszem Raczkiem – krytykiem
filmowym, publicystą, wydawcą i autorem programów telewizyjnych. Gdyby przyjechał do Piotrkowa z Zygmuntem Kałużyńskim, to co innego! Alboż przynajmniej, ze swoim życiowym partnerem Marcinem Szczygielskim (głosami czytelników tygodnika „Gala” zostali oni w 2008 roku wybrani najpiękniejszą parą roku).

Czytam, że Frank Sinatra przyciągnął do komnaty w muzeum tłumy fanów. Chyba uczestników seansu spirytystycznego! Przecież piosenkarz nie żyje od dwóch dekad! Ja rozumiem, zawierzenie. Ale wywoływanie duchów? Aż się boję myśleć, kto też tam na sali mógł być medium! A przyszłotygodniowy wykład nieustraszonej sędzi Anny Marii Wesołowskiej – przedstawicielki „zupełnie nadzwyczajnej kasty ludzi” – w sposób oczywisty powinienem też zignorować, gdyż należę znów do takiej kasty, co to współpracę z tefałenem uważa za plamę na życiorysie.

Ale pójdę. Pójdę i swoją rówieśniczkę spróbuję podpytać, jak też ona to robi, iż sylwetkę ma wciąż licealistki, zaś twarz – góra, trzydziestolatki. Redaktor tej skromnej rubryki też tak chce, bez ściemniania!