Bez ściemniania. Uzbecki nóż prezydenta.

Niektórzy piotrkowianie długo na nie oczekiwali i… doczekali się. Apeluję więc o uzbrojenie się w cierpliwość - w końcu to raptem 7 dni - i właśnie tygodnik 7 Dni przyniesie te rewelacje, nad których oszlifowaniem musimy jeszcze chwilkę popracować, ażeby w wydaniu gazety z 25 sierpnia, błyszczały one przed oczami P.T. Czytelników niczym prawdziwe brylanty. I zapowiadam to bez żadnego ściemniania, albowiem będzie śmiertelnie poważnie.

Niekłamany, naprawdę szeroki uśmiech prezydenta Chojniaka zarejestrowali wreszcie wszyscy bodaj fotoreporterzy obsługujący środowe powitanie w Piotrkowie Gleba Pavlenko wraz żoną Anastazją, mamą Galiną i ciocią Valentiną, repatriantów z dalekiego Uzbekistanu, którzy w ramach dziejowej sprawiedliwości mogli koniec końców powrócić na łono swojej prawdziwej ojczyzny. Rozpromienionego gospodarza naszego miasta - choć pewnie przyciśniętego brzemieniem wieloletniej odpowiedzialności - mieszkańcy chcieliby widywać częściej.

Niedawni jeszcze mieszkańcy Taszkientu sprezentowali prezydentowi (sic!) uzbecki nóż, którego Krzysztof Chojniak może użyć do wycinania swoich konkurentów w przyszłorocznych wyborach i gustowną, tradycyjną czapkę z tamtych stron oraz dla żony - apaszkę.

W związku z tym niewątpliwie widowiskowym wypuszczeniem na Rynku Trybunalskim 800 gołębi na 800-lecie trybunalskiego grodu, przypomniałem sobie nieoczekiwanie, co też przytrafiło mi się krótko przed godziną 17, dnia 6 października Roku Pańskiego 1966, gdym na skróty spieszył przez ogród pobernardyński do kościoła na ślub stryjenki. Otóż na kupiony przez ojca za omal całą jego miesięczną pensję, nowiusieńki zielony płaszcz ortalionowy przemycony z Włoch, narobił mi taki właśnie obesraniec! Dziurę wypaliło na wylot, w okolicach patki na lewym ramieniu! Matka wprawdzie odradzała mi w tym dniu ów ortalion ostrzegając, iż „swym szelestem może on zakłócić tę wyjątkową ceremonię”.