Nauczyciel Roku Szkolnego 2016/2017 w Piotrkowie i powiecie

I miejsce - Edyta Owczarek - 7799 głosów
Gdy była dzieckiem, marzyła żeby zostać pielęgniarką albo lekarzem, a pomysł o zostaniu nauczycielem pojawił się dopiero na studiach. Teraz pani Edyta może pochwalić się 17-letnim stażem w tym zawodzie.

Karierę nauczycielską zaczynała w Gimnazjum nr 1 w Piotr-kowie Trybunalskim, gdzie przepracowała pięć lat, a od 12 lat uczy geografii w Zespole Szkół Centrum Kształcenia Praktycznego im. Wincentego Witosa w Bujnach.

W jaki sposób trafiła do placówki oświatowej? - To trochę zawiła historia, bo skończyłam szkołę pielęgniarską, ale zawsze lubiłam geografię i podróże. W ten sposób wybrałam studia na wydziale geologii i nauk o ziemi na kierunku geografia - mówi Edyta Owczarek, zwyciężczyni naszego plebiscytu na Nauczyciela Roku 2016/2017 Powiatu Piotrkowskiego, która zdobyła aż 7.799 głosów. - Już wtedy zaczęłam myśleć o zostaniu nauczycielem, zresztą w ten sposób realizuję swoją drugą pasję - dodaje.

Przyznaje, że bardzo lubi kontakt z ludźmi, praca z młodzieżą sprawia jej ogromną przyjemność, a zawód nauczyciela był jej po prostu przeznaczony. Mimo początkowych planów związanych z medycyną, dziś ani trochę nie żałuje swojego wyboru. - Przyznaję, że zawód nauczyciela to ciężki kawałek chleba i często jest niedoceniany, ale jednocześnie jest to bardzo satysfakcjonująca praca - mówi Edyta Owczarek, Nauczyciel Roku.

Jak dodaje, miło po latach spotkać swoich uczniów, którzy ją poznają i - jak mówi ze śmiechem - przyznają się do niej. - Mówią mi „pani profesor nic się nie zmieniła” - opowiada pani Edyta.

Jej zdaniem, żyjemy obecnie w zwariowanych czasach, w których młodym ludziom poświęca się mało czasu przez co są pozostawieni sami sobie. - Zawsze staram się ich wysłuchać, każdego traktuję indywidualnie. Uważam, że w naszej pracy, oprócz przekazywania wiedzy, ważne jest też to, aby zauważyć tych młodych ludzi. Wielu rzeczy my dorośli powinniśmy się od nich uczyć - dodaje nauczycielka z Bujen.

Swoim uczniom stara się przekazać, że ważne jest dostrzeżenie drugiego człowieka, zwłaszcza wtedy, gdy potrzebuje pomocy. Przyznaje, że dostając klasę na wychowanie, zawsze traktuje młodych jak swoje dzieci. Teraz jest wychowawcą klasy drugiej w liceum ogólnokształcącycm o profilu wojskowym i policyjnym w Bujnach.

Sama o sobie mówić nie lubi, ale zapytana o to, co - jej zdaniem - cenią w niej jej uczniowie odpowiada: - Myślę,że otwartość, to, że potrafię budować relacje z nimi i słuchać. Wiedzą jednak też, że jeśli zrobią coś złego, czekają ich konsekwencje. Mam określone zasady i od nich nie odchodzę - mówi pani Edyta. Uczniowie mówią o niej „nauczyciel z powołania”, który potrafi zmotywować nawet największego leniwca i na którego zawsze można liczyć. Nigdy nie prowadzi lekcji w schematyczny sposób, za każdym razem stara się je dostosować do grupy. - Nie chcę, żeby przychodzili na zajęcia i mówili „o matko, znowu trzeba przeżyć te 45 minut”. Jeśli jest potrzeba ponownego powtórzenia czegoś, staram się być elastyczna - mówi pani Edyta. Jak dodaje, nie wyobraża sobie innej pracy, ale gdyby nie ona może spełniałaby się w medycynie, choć nie wie, czy starczyłoby jej sił, żeby pracować w tym zawodzie w dzisiejszych czasach.

Na co dzień jest bardzo zapracowana i brakuje jej czasu dla samej siebie, ale zawsze ma go dla trójki swoich dzieci, z którymi czyta książki i ogląda bajki. Kocha podróże, góry i bajki ze szczęśliwym zakończeniem.

Czytaj także Nauczyciel Roku 2016/2017 Powiatu Piotrkowskiego

II miejsce - Michał Rosiak - 5661 głosów
Prezes Piotrkowskiej Grupy Rowerowej, nieoficjalny rekordzista świata Guinessa w morsowaniu. Lubi zwiedzać Polskę i Europę na rowerze, rowerem zdarza mu się jeździć do pracy, czyli do Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych w Szydłowie. Michał Rosiak, który w naszym plebiscycie zajął drugie miejsce zdobywając 5.661 głosów, w Szydłowie pracuje od 12 lat.

Jak przyznaje, miał doświadczenie w uczeniu i najmłodszych dzieci, i gimnazjalistów, ale najlepiej pracuje mu się z młodzieżą.

- Okazuje się, że najlepszy kontakt mam z młodzieżą prawie dorosłą - mówi i dodaje, że praca z taką prawie dorosłą młodzieżą daje duże pole do popisu. - Można z nimi sporo zdziałać, można się dogadać „jak chłop z chłopem” - żartuje, ale na równi z nauką angielskiego stawia wychowywanie swoich uczniów. - Chcę, żeby wyszli na porządnych, fajnych ludzi, z którymi można i pogadać i pośmiać się, do tańca i do różańca - dodaje.

Jego „droga zawodowa” zaczęła się już w szkole ponadgimnazjalnej, a ukończył klasę menedżerską w ZSP nr 2. - Mieliśmy 6 godzin języka angielskiego tygodniowo i okazało się, zresztą już wcześniej, w podstawówce, że ten angielski przychodzi mi bez większego stresu - wspomina. Po maturze miał dwa pomysły - właśnie anglistykę lub ekonomię. Ponieważ nie dostał się na ten drugi kierunek, zaczął intenstywną naukę języka Szekspira. Na sympatię i szacunek uczniów zapracował nie tylko osobowością, otwartością, ale i swoimi pasjami. Zamiłowanie do podróży udaje mu się łączyć z pracą, bo od niemal dekady szkoła realizuje projekty stypendialne związane z międzynarodową wymianą uczniów. Nie ukrywa, że jego smykałka do poznawania świata jest tu motorem napędowym. - Staram się zaszczepić uczniom to „wszędobylstwo” i chęć poznawania świata i ludzi - mówi.

Największą satysfakcją, że swoją pracę wykonuje na szóstkę, są spotkania czy telefony od byłych uczniów. Pamiętają o jego urodzinach, czy zapraszają na chrzciny dzieci...

III miejsce - Agnieszka Kwiecińska - 3536 głosów
Trzecie miejsce w naszym plebiscycie na Nauczyciela Roku 2016/2017 Powiatu Piotrkowskiego zajęła Agnieszka Kwiecińska, nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej w Szkole Podstawowej nr 12 w Piotrkowie Trybunalskim. Zdobyła 3.536 głosów.

Agnieszka Kwiecińska z najmłodszymi uczniami pracuje już od 25 lat. Zgłaszający jej kandydaturę tak ją opisali: „ To niesamowicie ciepła osoba, zawsze chętna do pomocy, życzliwa. Bardzo dobrze radząca sobie z niesfornymi uczniami oraz potrafiąca wiele nauczyć dzieci i rodziców”. Jak podkreśla pani Agnieszka, praca z uczniami, którzy dopiero wkraczają w szkolny świat, wymaga ścisłej współpracy z rodzicami, choć ci nie zawsze są na to gotowi.

- Dla tych najmłodszych uczniów nauczyciel jest staje się wielkim autorytetem i choć każdy ich uśmiech i najmniejszy sukces sprawia satysfakcję, to jest to duża odpowiedzialność. Staram się dotrzeć jednak do każdego z nich, tak żeby znalazły we mnie przyjaciela, a nie kogoś, kto tylko wymaga - mówi Agnieszka Kwiecińska.

Przez lata pracy z dziećmi przekonała się, że potrzebują dużo uwagi, poświęcenia, cierpliwości, wyrozumiałości i wy-trwałości. - Każde dziecko ma swoje mocne strony, a do mnie należy rozwijanie tych cech i kształtowanie, tak by dziecko czuło się dowartościowane - mówi pani Agnieszka. Dodaje, że obecnie, kiedy klasy liczą 24-25 uczniów jest to o wiele łatwiejsze, niż wtedy, kiedy zaczynała pracując z klasami liczącymi nawet po 36 dzieci.

- Trzeba było wypracować metody i formy pracy, ale to tylko baza, bo dzieci wciąż mnie zaskakują i ja sama muszę rozwijać metody pracy - mówi Agnieszka Kwiecińska.

Zdobywczyni III miejsca w naszym plebiscycie ma 18-letnią córkę, lubi spacerować i czytać biografie oraz powieści sensacyjne. Jeśli muzyka, to tylko klasyczna, a jeśli sport to siatkówka. - W szkole podstawowej i w liceum grałam w siatkówkę i sentyment pozostał - lubię oglądać mecze w telewizji - dodaje.