Piotrkowianin chce odnowienia nagrobka na starym cmentarzu

"Tej rodziny już nie ma wśród żywych. Stałem się samozwańczym adwokatem ich losu (... ). Panie prezydencie, rodziny Żarskich dobrze zasłużyły się miastu i Polsce. Zasługują na obecność w przestrzeni publicznej Piotrkowa (...) nie powinni już dłużej czekać" - to zakończenie listu otwartego napisanego przez Henryka Komara, wiceprezesa Towarzystwa Przyjaciół Piotrkowa Trybunalskiego", który od dłuższego czasu dopomina się upamiętnienia rodziny adekwatnie do jej wkładu w życie miasta.

Na razie, jak przyznaje, bezskutecznie. - Jestem pazerny - żartuje, a ma na myśli odnowienie zaniedbanego nagrobka Żarskich, a także nazwanie imieniem rodziny lub jej członków np. ronda czy ulicy. Za sobą ma wsparcie TPPT, które już takie inicjatywy zgłosiło. Na razie pomysł towarzystwa trafił do banku nazw. A nagrobek, którym nie ma się kto opiekować, niszczeje z roku na rok.

"Nie zwykłe pieniactwo przeze mnie przemawia (...), rodzina Żarskich po ostatniej wojnie uległa pauperyzacji i deklasacji, tak daleko posuniętej, że ostatni z Żarskich, Zbigniew, organizując pogrzeb żony Heleny w 1961 roku nie był w stanie uiścić pełnej opłaty za działkę cmentarną. (...). Na rzymsko-katolickim starym cmentarzu znajdują się dwa, w kiepskim stanie nagrobki Żarskich. W jednym spoczywa Edmund z najbliższą rodziną. Był uczestnikiem powstania styczniowego (...). Drugi nagrobek stanowi miejsce spoczynku dla kilkunastu pozostałych. Znajdziemy na pomniku informacje o Teodorze z Psarskich Żarskiej, Michale zmarłym w Kazaniu oraz 41-letnim Witoldzie, majorze WP zamordowanym w Katyniu, Mieczysławie zamordowanym w Kątach w 1944 r. Ojcem wspomnianych był Józef, kupiec, społecznik (...). I wszystko byłoby pięknie, gdyby nie Tadeusz, który zostanie patronem FMG "Pioma" i wiodącej doń ulicy (...). Początkowo piłsudczyk, w miarę lat jego poglądy radykalizowały się i przeszedł do KPP (...). Będąc posłem na Sejm RP został aresztowany i rozstrzelany z żoną na rozkaz Stalina w 1934".