Radosław Blonka, śpiewak operowy z Piotrkowa zachwyca barytonem

Wszystko zaczęło się niespełna 20 lat temu, gdy kilkuletni wówczas Radek zaczął występować w przedstawieniach szkolnych. Talent w młodym chłopcu dostrzegli także rodzice, którzy zapisali go do szkoły muzycznej w Piotrkowie.

- Byłem całkowicie zielony w tym temacie, więc nawet nie wiedziałem, jak wygląda taki egzamin. Okazało się, że mam go zdawać następnego dnia, ale na szczęście poszedł mi pomyślnie - dodaje.

Egzamin polegał m. in. na powtórzeniu melodii zagranej na instrumencie i wychwyceniu ilości dźwięków. - Tam musiałem wybrać jakiś instrument, na którym nauczę się grać. W domu był akordeon, który ktoś kupił dawno temu i stał nieużywany, więc padło na ten instrument. Do tego uczyłem się też gry na fortepianie, a przez 8 lat grałem na klarnecie w orkiestrze dętej w Suchcicach - mówi 26-letni piotrkowianin. Zdecydowanie bardziej niż granie na instrumencie woli jednak śpiew, który dostarcza mu więcej emocji, satysfakcji i zabawy.

Śpiewać lubił od dziecka, ale opera w tamtym czasie nie wydawała mu się szczególnie interesująca. Gdy jednak jego talent zaczął się rozwijać, a Radosław zaczął być bardziej świadomy swoich możliwości, podjął decyzję o dalszej edukacji w kierunku muzycznym. Osobą, która znacznie pomogła mu się rozwinąć była Renata Toma, nauczycielka śpiewu z II LO w Piotrkowie, która następnie pokierowała go do innych, aż znalazł swojego mistrza - Piotra Kusiewicza, profesora Akademii Muzycznej w Gdańsku. To właśnie tam 26-latek pobierał naukę przez okres studiów na kierunku wokalno-aktorskim na specjalizacji śpiew operowy. Warto dodać, że udało mu się znaleźć w elitarnym gronie 14 osób, które przeszły egzaminy wstępne spośród aż 120 osób. W tym roku piotrkowianin otrzymał dyplom ukończenia akademii z wyróżnieniem.

Jak przyznaje, głos musi ćwiczyć codziennie. - Zajmuje mi to mniej więcej około dwóch godzin. Śpiewam wszędzie gdzie się da, wcześniej w pokoju w akademiku, w sali wykładowej, a nawet w parku czy łazience w teatrze. Teraz zazwyczaj w mieszkaniu, które wynajmuję ze znajomymi. Oni też są absolwentami szkoły muzycznej, więc nie ma problemu - dodaje pan Radosław.

Jego zdaniem, śpiew jest tak naprawdę jeden, różni się tylko stylem. Z tym, że osoby wykonujące utwory jazzowe i musicalowe nie potrafią zaśpiewać operowo, a dobrze prowadzony głos operowy powinien móc radzić sobie w każdym stylu.

- Poza tym głos musi się rozwinąć, ciągle ewoluuje. Czasem jest tak, że przed czterdziestką nie zaśpiewamy pewnych dźwięków, bo fizycznie jest to niemożliwe. Sam u siebie też to zauważam - mówi 26-latek śpiewający barytonem.

Jak dodaje, nie ma też swojego ulubionego kompozytora, bo w każdej epoce może znaleźć coś dla siebie. - Kiedyś nie przepadałem za Mozartem, a teraz go doceniam, podobnie było z Gustavem Mahlerem. Do pewnych rzeczy trzeba po prostu dojrzeć - uważa Radosław Blonka.

Wśród największych sukcesów może wymienić nagrodę im. Anny Kościelniak podczas Międzynarodowego Konkursu Solowej Wokalistyki Sakralnej „Ars et gloria” w Katowicach. Wielkim przeżyciem był też odegranie w ub. r. roli Papagena w operze „Czarodziejski flet”.

Teraz marzy mu się praca w teatrze operowym, choć wie, że będzie ciężko, a poza tym nie jest to praca na etacie.

- W innych krajach śpiewacy operowi są bardziej doceniani, ale tam są gwiazdami i dostęp do takiej sztuki jest większy. U nas, niestety, brakuje zainteresowania tego typu muzyką - dodaje.