Rezygnacja Pawła Banaszka z funkcji dyrektora. Rozmowa "7 Dni"

Zaskoczył pan swoją decyzją...

Myślę, że zaskoczenia nie było, bo ja od dawna mówiłem, że nie zawsze muszę być dyrektorem szpitala. Ta decyzja dojrzewała we mnie od dawna, to moja suwerenna decyzja.

Mówił pan, fakt, często przy okazji kwestii łącznia tej funkcji z mandatem radnego. Na pewno, jak mówi Aneta Stępień, asystent prasowy starosty, zaskoczeni są w starostwie. O pana rezygnacji ma się wypowiadać tylko wicestarosta.

Czytaj także Paweł Banaszek zrezygnował z funkcji dyrektora szpitala

Taaak? (śmiech) to proszę już o to pytać wicestarostę. Ja byłem zaskoczony, że sprawa rezygnacji tak szybko stała się medialna, że to wypłynęło. Myślałem, że najpierw sam powiem pracownikom, a dopiero potem dowiedzą się media. Ale stało się inaczej.

Rezygnacja z powodów osobistych czy podyktowana nowymi zobowiązaniami zawodowymi?

To jest... moja decyzja. Pracować gdzieś będę, na pewno nie pójdę na garnuszek opieki społecznej. Rezygnuję z funkcji, ale ciągle chcę pracować na pół etatu jako radiolog w szpitalu.

Są rózne przypuszczenia i wersje, co kryje się pod "powodami osobistymi" pana rezygnacji. Na przykład konflikt o wizję rozwoju, przyszłość szpitala...

Nie ma konfliktu między mną a starostą, zarządem. Mieliśmy i mamy porozumienie. Decyzja o rezygnacji nie jest też podyktowana żadnymi naciskami.

W jakiej kondycji zostawia pan szpital?

Szpital nie jest zadłużony, kontrakty są na tym samym poziomie. Teraz ruch należy do starostwa. Muszą przestawić koncepcję, co dalej ze szpitalem, podjąć decyzje dotyczące trybu kontraktowania, porozmawiać z załogą. Z tego co pamiętam, chyba od 4 czy 5 lat nie wzrosły pensje pracowników. Muszą mieć na to czas.

Ile lat pan kierował szpitalem?

Jako dyrektor pracuję tu od 1 czerwca 2004. Czyli będzie 11 lat bez jednego miesiąca.