45-lecie Orłowianki Orłowo [historia, zdjęcia]

W składzie zarządu znaleźli się również Andrzej Dziuba, Kazimierz Gawęda i Anna Górska. Pierwsze usilne starania dotyczyły wygospodarowania terenu pod budowę piłkarskiej murawy. Zrozumienie i konkretną pomoc znaleziono u ówczesnych władz Gminy Inowrocław, które to przekazały odpowiedni areał ziemi leżący w bliskim sąsiedztwie Domu Dziecka.

Boisko przygotowano do piłkarskich potyczek siłami orłowskiej społeczności. Pracowali założyciele klubu i pracowali młodzi piłkarze: poza wymienionymi między innymi Henryk Domański (prezes w latach 1994-95, zmarły w 2008 r.), Jan Giemza, Eugeniusz Jabłoński (prezes w latach 2003-05) i Jan Zelek. W 1976 r. - dzięki patronatowi SKR w Sikorowie - zakupiono dla klubu niezbędny sprzęt oraz zapewniono środki transportu na mecze i imprezy wyjazdowe, a także zadeklarowano pokrycie kosztów związanych z sędziowską obsługą zawodów.

Z tak dobrze przygotowanym, jak na tamte czasy, zapleczem i ze sparingowym przetarciem (mecz Orłowianka – Iskra 2-3) młoda drużyna futbolistów przystąpiła do ligowej rywalizacji. Pierwszym przeciwnikiem w meczu o punkty byli piłkarze Wolanki Wola Stanomińska; 3 września 1976 r. z wyjazdowego spotkania orłowianie wrócili na tarczy przegrywając 4-2. W zielono-czerwonych barwach zespołu z Orłowa zagrali: Jacek Rezler, Włodzimierz Szymczak, Henryk Domański, Kazimierz Dziuba, Jerzy Mielcarek, Stanisław Mędelewski, Edmund Rezler, Andrzej Wiśniewski, Kazimierz Gawęda, Marek Wachowicz, Zygmunt Witkowski oraz Bernard Błoński i Andrzej Turowski.

Z roku na rok drużyna Orłowianki w ligowych rozgrywkach radziła sobie coraz lepiej. Szczególnie udany był sezon 1980/81 gdy to zespół z Orłowa uplasował się na 3. miejscu w tabeli klasy B wyprzedzając aż dziewięciu rywali. W trakcie tego sezonu, na zakończenie rundy jesiennej doszło do meczu... Szombierki Bytom - Orłowianka Orłowo.

Latem 1980 r. wysłaliśmy, jako Orłowianka, do Szombierek gratulacje za zdobycie tytułu mistrza Polski, a przy okazji napomknęliśmy, że może udałoby się rozegrać jakiś sparing z okazji 5-lecia naszego klubu… Po miesiącu przyszła odpowiedź, że na tę chwilę drużyna Szombierek nie ma wolnych terminów, ale jak tylko takowy zaistnieje w terminarzu to poinformują nas o tym. Wydawało się nam, że sprawa poszła w niepamięć, jako że minęło kilka miesięcy, aż tu nagle - pod koniec listopada - przychodzi z Bytomia telegram z zaproszeniem na towarzyską grę! Mecz miał się odbyć za trzy dni. Okazało się, że jest za mało czasu na to, by zorganizować transport w zaprzyjaźnionym Kółku Rolniczym. Padło pytanie do piłkarzy: co robimy? Jedziemy! Pociągiem. Podróż trwała całą noc. Rano 30 listopada byliśmy na miejscu. Poczęstowano nas śniadaniem. O godzinie 12 rozpoczął się mecz rozgrywany na murawie głównej stadionu Szombierek. Mistrzowie Polski trenowani przez Huberta Kostkę wygrali 14-0. Ale nie wynik był istotny, a sama możliwość zmierzenia się z mistrzami, spotkania zawodników znanych z prasy czy telewizji i poznania klubowej infrastruktury utytułowanego przeciwnika - wspomina Edmund Rezler.

W miarę solidnie, ale bez spektakularnych osiągnięć – tak w kilku słowach można opisać wyniki sportowe Orłowianki w latach 80. Na plus trzeba zaliczyć to, że jako jeden z nielicznych klubów spod znaku LZS miewał we wspomnianej dekadzie również drużynę młodzieżową. Przełom lat 80. i 90. to najgorszy czas w historii Orłowianki, przynajmniej tej futbolowej. Ze sponsorowania klubu wycofał się SKR, a to – wobec braku środków finansowych – równało się wycofaniu drużyny z piłkarskich rozgrywek. Na półtora roku zespół z Orłowa zniknął z ligowych piłkarskich tabel. Ale Orłowianka działała. Reaktywowano więc „tańszą” dyscyplinę - tenis stołowy. Rozegrano nawet kilka tenisowych meczów… Piłka nożna to jednak podstawa. Latem 1991 r. drużyna piłkarzy wróciła do gry.

W sezonie 1996/97 do pełni szczęścia zabrakło przysłowiowej kropki nad i, a nawet... dwóch kropek; w wojewódzkim finale Pucharu Polski pionu LZS piłkarze z Orłowa musieli uznać wyższość Gromu Osie, a w walce o klasę A zadowolić się niepremiowanym awansem drugim miejscem, tuż za odwiecznym rywalem - Victorią Gnojno. W Orłowiance w tamtym czasie (trenowanej przez Henryka Domańskiego) występowali: Leszek Białek, Bernard Domański, Jarosław Gralak, Wiesław Jargiło, Artur Jędrzejczak, Sławomir Jędrzejczak, Rafał Kaczmarek, Adam Krawczyk, Mikołaj Król, Andrzej Mazur, Michał Morawski, Daniel Muszyński, Zbigniew Napierała, Mirosław Oliwa, Tomasz Poturalski, Jarosław Więcek, Maciej Więcek, Rajmund Wąsowski, Michał Wołąkiewicz i Paweł Zaręba.

Przełom stuleci to czas nie wart głośnego przypominania, wystarczy powiedzieć „klasa C” i zainteresowani tematem zrozumieją wszystko. Ale forma futbolistów to raz, a dwa to... forma działaczy. Od 2000 r. Orłowianka gra na nowym boisku. Z czasem, po kolejnych pracach, nabierze ono odpowiedniego blasku. Jeśli do tego dodamy nową szatnię wyposażoną w sanitariaty i prysznice, a później dołożymy jeszcze ławeczki i zadaszenia dla zawodników i kibiców to już nie pozostaje nic innego jak niecierpliwe oczekiwanie sukcesów.

Powrót na dobre tory swój początek ma w sezonie 2007/08. Wtedy to Orłowianka, zajmując 3. miejsce, rozbudziła marzenia o klasie A również w Orłowie. Również, jako że wcześniej na tym poziomie rozgrywek grano już w Cieślinie, Sikorowie, Kruszy Zamkowej, Gnojnie i Jaksicach.

Latem 2012 r. Ołowianka dopięła swego. Trochę bocznymi drzwiami, bo z drugiego miejsca (Mikrus Szadłowice, który zajął 1. miejsce zrezygnował z awansu), ale ważny jest fakt: awans do A klasy! Oto nazwiska głównych „budowniczych” tego sukcesu: Jarosław Gralak, Łukasz Jaranowski, Marcin Klawczyński, Zbigniew Malicki , Jakub Pawlaczyk (grający trener), Łukasz Stępień, Dawid Górski, Mirosław Wróblewski, Wojciech Wróblewski, Hubert Karliński, Mateusz Sochań, Bogusław Filus, Rafał Kaczmarek, Sebastian Kaczmarek, Robert Stelmaszyk i Maciej Więcek oraz Sławomir Jędrzejczak i Eugeniusz Jabłoński (trenerzy), Edmund Rezler (prezes), Eugeniusz Jabłoński (wiceprezes), Wioletta Paczkowska (skarbnik). Euforia nie trwała długo, choć jak na debiutanta Orłowianka w Klasie A zaprezentowała się przyzwoicie, a do pełni szczęścia (utrzymania) zabrakło czterech punktów. Kolejny sezon klub rozpoczął pod dowództwem nowego prezesa - Patryka Janasińskiego.

W 2016 r. po raz drugi piłkarze z Orłowa zameldowali się w klasie A (tym razem jako mistrz klasy B) i, podobnie jak za pierwszym razem, choć w dużo gorszym stylu (tylko 3 wygrane mecze i 111 straconych bramek), na koniec sezonu musieli przełknąć gorycz degradacji.

Obecny, zakończony przedwcześnie sezon, LKS zakończył na 5. miejscu w tabeli klasy B. Skład aktualnego zarządu klubu tworzą: Patryk Janasiński - prezes, Łukasz Jaranowski - zastępca prezesa, Marcin Klawczyński - skarbnik i Edmund Rezler - sekretarz.

Środki finansowe na utrzymanie klubu stanowią w zasadniczej części pieniądze otrzymywane z Gminy Inowrocław. Pomocą służy również rada sołecka Orłowa z sołtysem Wiolettą Paczkowską na czele oraz sponsorzy: indywidualni i firmy (POLI - Marian Holz).

Cóż, nie pozostaje nic innego jak życzyć Orłowiance wytrwałości (działacze), dobrej formy (piłkarze), radości (kibice) i przychylności (sponsorzy) na kolejne dekady.