Bulimia – choroba umysłu i ciała

Artykuł sponsorowany
Żarłoczność psychiczna (bulimia nervosa), jest chorobą o podłożu psychicznym, nieleczona może przynieść tragiczne skutki, najgorszym z nich jest śmierć.

Bulimia – choroba umysłu i ciała

Żarłoczność psychiczna (bulimia nervosa), jest chorobą o podłożu psychicznym, nieleczona może przynieść tragiczne skutki, najgorszym z nich jest śmierć. Według klasyfikacji ICD 10, należy do zespołów behawioralnych związanych z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi. Objawy bulimii mogą być dla osób z otoczenia chorego niezauważalne nawet przez wiele lat, dopóki nie pojawią się ciężkie następstwa choroby. Zapadają na nią głównie nastolatki oraz młode kobiety, jednak dotyka ona także nastoletnich i młodych mężczyzn. Wyróżnia się dwa typy tej choroby, w zależności od sposobów kompensowania napadów obżarstwa, typ przeczyszczający oraz typ nieprzeczyszczający.

Początek bulimii zazwyczaj wiąże się z chęcią kontrolowania wagi i zastosowania w tym celu diety odchudzającej, jednak początek choroby może wystąpić również w związku z przeżywaniem silnego stresu (np. problemy rodzinne, duże zmiany w życiu). Wpływ na rozwój choroby mają czynniki kulturowe, jak na przykład dążenie do wykreowanego ideału piękna, znaczenie mają również czynniki indywidualne, mogą być to na przykład zaburzony obraz siebie, choroba somatyczna, osobowość. Nie bez znaczenia są czynniki rodzinne, mówi się tutaj między innymi o problemach w relacjach rodzinnych, ograniczaniu autonomii w okresie dorastania chorego, nadmierne przywiązanie do oczekiwań społeczeństwa.

Chorzy zazwyczaj są osobami dobrze funkcjonującymi w społeczeństwie. Zazwyczaj mają świadomość swojej choroby, przeżywają swoje dolegliwości jako dysfunkcjonalne, w związku z czym towarzyszy im poczucie wstydu, często ukrywają przed bliskimi objawy swojej choroby, objadają się i cierpią w samotności.

Cierpiący na bulimię koncentrują swoje życie wokół jedzenia, które w głównej mierze jest czynnikiem stanowiącym o naszej wadze. W przeciwieństwie do osób zapadających na anoreksję, waga osób chorujących na bulimię może być niewiele poniżej lub powyżej normy, zazwyczaj pozostaje w jej granicach. Skupienie uwagi na wyglądzie i dążenie do osiągnięcia „idealnej” wagi jest jednym z objawów tej choroby. Potrzeba kontrolowania masy ciała często wiąże się ze stosowaniem różnych diet odchudzających. Pilnowanie planów żywieniowych, jest przerywane niekontrolowanymi napadami objadania. W trakcie epizodu, chorzy zjadają w krótkim czasie ogromne ilości jedzenia, których wartość energetyczna, zazwyczaj znacznie przekracza dobowe zapotrzebowanie. Kaloryczność posiłków może dochodzić nawet do 20 000 kalorii. Zazwyczaj są to potrawy, których chorzy unikają i poza napadami traktują jako „zakazane”. Podczas napadu bulimicznego, chore osoby często mają poczucie braku kontroli nad jedzeniem. Czują głód, pomimo spożycia pełnego posiłku, nie mogą poprzestać na tym, co już zjadły. Po epizodzie obżarstwa następują zachowania kompensacyjne, takie jak prowokowanie wymiotów (mogą trwać nawet do kilkudziesięciu minut), stosowanie środków przeczyszczających lub moczopędnych, podejmowanie intensywnej aktywności fizycznej, przyjmowanie środków odchudzających, u osób chorujących na cukrzycę dodatkowo może dochodzić do pomijania lub zmniejszania dawek insuliny. Przed napadem, osoby chore często mówią o odczuwaniu napięcia, to właśnie poprzez jedzenie i zachowania kompensacyjne regulują swoje emocje, działania po obżarstwie mają zniwelować skutki napadu, przynoszą również ulgę chorej osobie.
Somatyczne następstwa bulimii mogą być różne w zależności od zachowań kompensacyjnych. Powikłania, które się pojawiają, to między innymi: nadżerki w przełyku, żołądku, na tylnej ścianie gardła, zapalenie i obrzęk ślinianek, erozja szkliwa, ból gardła, chrypa, objaw Russela, czyli obecność blizn i obrażeń na grzbietowej części dłoni, powstałych na skutek prowokowania wymiotów, popękane naczynka krwionośne na twarzy, przekrwione oczy. Do ciężkich skutków zalicza się między innymi krwawienia w obrębie układu pokarmowego, perforację przełyku oraz zaburzenia elektrolitów, których następstwem może być śmierć.

Bulimia jest chorobą, która wymaga leczenia, nie należy bagatelizować objawów tej choroby, ani stopniowo pojawiających się skutków. Skuteczną formą leczenia zaburzeń odżywiania jest psychoterapia, niekiedy wspomagana farmakoterapią. W Polsce znajdują się ośrodki publiczne oraz niepubliczne, które prowadzą terapię dla osób cierpiących na zaburzenia odżywiania. Jedną z bardziej skutecznych form leczenia tego typu zaburzeń, w tym bulimii, jest terapia poznawczo-behawioralna. Jednym z ośrodków, których program terapeutyczny obejmuje taką formę leczenia jest Prywatny ośrodek leczenia alkoholizmu i uzależnień „Droga Do Domu” znajdujący się w Długołęce. Poza terapią poznawczo-behawioralną, zespół Drogi Do Domu, dba o holistyczne podejście do człowieka i jego problemu. Multi dyscyplinarne podejście przyczynia się do procesu zdrowienia pacjentów i wygrywaniu walki o życie wolne od zaburzeń łaknienia.

Emilia Misiaszek

Literatura:

Bilikiewicz A. : Zaburzenia odżywiania się. W: Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Bilikiewicz A. (red.) Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa (2009) 383-389.

Borowecka-Kluza J., Zaburzenia odżywiania (anoreksja i bulimia). Pozyskane (6.12.2015) z: http://psychiatria.mp.pl/choroby/75618,zaburzenia-odzywiania

Cooper M., Todd G., Wells A.: Bulimia. Program Terapii. Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań, (2005)

Fairburn C.G.: Terapia poznawczo-behawioralna i zaburzenia odżywiania. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, (2013)

Józefik B.: Epidemiologia zaburzeń odżywiania się. W: Anoreksja i bulimia psychiczna. Rozumienie i leczenie zaburzeń odżywiania. Józefik B. (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, (1999) 22-30.

Józefik B.: Pilecki, M.:Obraz kliniczny zaburzeń odżywiania się. W: Anoreksja i bulimia psychiczna. Rozumienie i leczenie zaburzeń odżywiania. Józefik B. (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, (1999) 11-30.

Skimina E.: Cukrzyca a zaburzenia odżywiania. (2014) Pozyskane z: http://www.centrumzaburzenodzywiania.pl/cukrzyca-zaburzenia-odzywiania

Woronowicz B. T.: Zaburzenia odżywiania się (zaburzenia łaknienia). W: Uzależnienia. Geneza, terapia, powrót do zdrowia. Media Rodzina & Wydawnictwo Edukacyjne PARPAMEDIA, Warszawa (2009), 488-499.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na wroclaw.naszemiasto.pl Nasze Miasto