Znalezisko sprzed tysiąca lat w lesie koło Lubienia. To grot włóczni ze wczesnego średniowiecza (XI - XII w.) - ZDJĘCIA, FILM

Na żelazny przedmiot natrafił przypadkiem, 8 grudnia 2020, jeden z mieszkańców. Choć brzmi to niewiarygodnie, znalazł go przy leśnym dukcie koło wsi Lubień w gminie Rozprza i poinformował urząd konserwatora zabytków.

"Oględziny przeprowadzone na miejscu odkrycia przez pracownika urzędu potwierdziły, że znaleziony przedmiot jest istotnie cennym dla kultury i ciekawym zabytkiem archeologicznym pochodzącym najprawdopodobniej z wczesnego średniowiecza" - informuje Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Łodzi.

Na miejsce w celu dokonania oględzin pojechał m. in. Jacek Ziętek z Muzeum w Piotrkowie, który przed laty dokumentował wczesnośredniowieczne cmentarzysko z XI i XII wieku odkryte we wsi Lubień 50 lat temu. Przyznaje, że od czasu prowadzonych wówczas wykopalisk archeologicznych, w tej okolicy nie znaleziono do tej pory przedmiotów pochodzących z grobów sprzed tysiąca lat.

- Zabytek jest dość duży, ma długość około 30 cm. O tym, że pochodzi z wczesnego średniowiecza przemawia jego kształt i fakt, że jest mocno skorodowany. (Zabytki metalowe związane z dominującą na terenach Polski kulturą przeworską, z wcześniejszych czasów - uogólniając przełomu er, zazwyczaj są pokryte patyną ogniową, która nie koroduje. Przyczyną jest różnica w obrządku pogrzebowym: w starożytności dominował ciałopalny, natomiast we wczesnym średniowieczu - tzw. szkieletowy.) - wyjaśnia Katarzyna Badowska, Inspektor ds. Zabytków Archeologicznych w łódzkim WUOZ.

Na cmentarzysko w Lubieniu natrafiono przypadkowo w 1970 r. w czasie budowy drogi Lubień - Straszów, około 3 km na południowy zachód od zabudowań wsi. Według źródeł, przy tej okazji zniszczono około połowę jego obszaru.

Podczas badań przeprowadzonych przez Ewę i Andrzeja Wójcików z Muzeum Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim w latach 1971–1974 odkryto 131 grobów szkieletowych, pojedynczych i podwójnych, z bogatym wyposażeniem w ozdoby, monety i różne elementy uzbrojenia. Jest to jedno z najbogatszych cmentarzysk wczesnośredniowiecznych w Polsce.

Cmentarzysko funkcjonowało od XI do początku XIII wieku. Nekropolia mogła służyć przede wszystkim mieszkańcom warowni rozpierskiej. W skład inwentarzy pośmiertnych wchodziły rozmaite wyroby, w tym ozdoby, militaria, przedmioty codziennego użytku i naczynia. Pozyskano również liczny zbiór monet. W jamie grobowej natrafiono także na topór, nóż i wiadro klepkowe. Dziś są to eksponaty stałej wystawy w Muzeum w Piotrkowie.