Bez ściemniania. Sędzia Ignaczak lex superstar.

Psioczymy na orzeczenia pisane sformalizowanym, pseudoprawniczym bełkotem. Ignaczak używa języka prostego i zrozumiałego, łącząc z talentem prozę życia ze słowem literackim, miejscami wręcz - z poezją! A życiową mądrość z językową swadą. Jego wywody są inteligentne, logiczne i celne do szpiku kości. Nienapuszone i dowcipne. W środowisku jest kochany i czytany. To trzeba samemu przeczytać! Miejscami - zrywanie boków!

Czy potężne tężnie wyniosą za półtora roku prężnie radną Wężyk-Głowacką na stolec w Pasażu Rudowskiego 10? Wedle jej pomysłu, długie one mają być na 11 metrów, zaś wysokie na 3 metry. Moim zdaniem powinny być jednak wyższe - być może nawet tak, jak te w Ciechocinku - jeżeli pani Marlena zamierza się po nich wspinać aż na I piętro magistratu!

Tymczasem, swoimi marszami po Warszawie w obronie wolności, niepotrzebnie zraża do siebie część potencjalnych wyborców, którzy woleliby, by ich przyszły prezydent zajmował się bardziej przyziemnymi, acz dokuczliwymi problemami mieszkańców miasta i nie wikłał się w kontrowersyjne, doraźne działania polityczne. Tym bardziej, że połowa pękniętego narodu nie widzi tu dyktatury ani faszyzmu.

Miotałem się w tym tygodniu między I Przeglądem Piosenki Religijnej, XII Festiwalem Klarnetowym a XIX Międzynarodowym Festiwalem Sztuki „Interakcje”. Ten ostatni srodze mnie zawiódł: żadnego szoku w rodzaju pamiętnego performance żywej sztuki, jaki dała ta Herma Auguste Wittstock - otyła, naga i uwieszona w siatce niczym wędzony baleron, odprawiając instalację artystyczną poprzez wydalanie żółtej cieczy, diabli wiedzą - moczu czy żółci?

Nikogo też na miarę tego Węgra, co to biegał po starówce, jak go Pan Bóg stworzył, z drucikami przy ptaku! Ba, nikt sobie krocza nie ogolił i nawet nie znalazła się chętna, by Stanisławowi P. Gajdzie zajrzeć do majtek…