Bez ściemniania. Wrota zaświatów

Jakie to szczęście, że w Wojewódzkim Funduszu Ochrony w Łodzi mamy naszego człowieka z czujnym okiem na piotrkowskie sprawy - Andrzeja Czaplę. Miejmy teraz nadzieję, że filmik który uczennice nakręcą z tej okazji, tym razem jednak będzie zawierał słownictwo bardziej „ekologiczne”, aniżeli to z osławionego już „Pitbulla”! Tylko, czy powtórzy on sukces „Niebezpiecznych kobiet”?

Przy remoncie ulicy Garncarskiej robotnicy natrafili łopatami na stare mury, w których archeolodzy bez trudu dopatrzyli się reliktów Bramy Krakowskiej. Nie trzeba jednak być zaraz specjalistą, żeby pokazać palcem relikty przeszłości, jakimś cudem, okupujące wciąż niektóre stanowiska w naszych urzędach i instytucjach. I tak, jak tamte relikty ze starówki zostały wykopane, te również powinny zostać wreszcie… wykopane!

Nazwisk tu nie będzie, bo wstyd. Zrób sobie, czytelniku, zgaduj-zgadulę. Pewnie jedynie najstarsi mieszkańcy Wierzej pamiętają jeszcze, że pierwszą Złotą Wieżą Trybunalską - nagrodą Towarzystwa Przyjaciół Piotrkowa - uhonorowano cenionego pedagoga Kazimierza Budzyńskiego. A było to 1 marca 1972 roku. Do dziś statuetka ta jest obiektem pożądania wielu person z lokalnego świecznika. Jednak gdyby sprawiedliwości dziejowej miało stać się zadość, to kilku laureatom wieżyczkę tę należałby odebrać. A którym? Niechaj i ta personalna zagadka stanie się przedmiotem spekulacji w mieście.

Serdeczne słowa swoich podziękowań za owocną współpracę kieruję z tego miejsca do wszystkich tych piotrko-wian, zarówno znanych ogółowi z nazwiska, jak i tych zupełnie anonimowych, którzy swą pracą zawodową, społeczną i każdym przejawem publicznej aktywności, wpływają na życie Piotrkowa i okolic. Dziękuję zatem i panu Chojniakowi, i panu Cubale, ale i pannie Krysi z sądu, i pani Alince ze szpitala - kochani moi, wkraczamy dziś tym felietonem w 7. rok pisania. Bez was te teksty nigdy by nie powstały. Życzmy sobie, czego - połamania pióra!