Bez ściemniania. Pij, bracie, a potem śpij!

Oczywiście, nie jest tak, że leżący na ulicach pijani pozostawieni są na pastwę losu, o nie! Przecież jesteśmy społeczeństwem cywilizowanym i - wydawać by się mogło - sprawnie zorganizowanym. Ale czy na pewno?

Pijaków, zarzyganych, obsikanych, nieraz bezwładnych, innym znów razem awanturujących się, szarpiących i wulgarnych, policja i straż miejska zwożą - dokąd? - oczywiście, o czym doskonale wiemy i czego wielu z nas doświadcza naocznie i węchowo - na Szpitalny Oddział Ratunkowy, dawniej - izbę przyjęć.

To uderza w oczekujących pacjentów, bywa - z dziećmi, bo pijanych obsługuje się tutaj poza kolejnością, a sceny rozgrywające się w poczekalni są - tu eufemizm - mało komfortowe. Do siłowego użerania się z moczymordami przymuszany jest personel, wszak delikwenta trzeba obedrzeć ze szmat i umyć przed przebraniem w czystą piżamkę. Ustawowe pieniądze z funduszu alkoholowego (korkowego) z zezwoleń na sprzedaż alkoholu muszą iść na profilaktykę i przeciwdziałanie problemom alkoholowym, ale często są to wydatki na bzdury i działania pozorowane.

Pomieszczeń komunalnych magistratowi nie brakuje, potrzeba tylko ich adaptacji. Łóżka rdzewieją w szpitalnych magazynach. Kadra? Lekarz, ratownik medyczny i oddelegowany strażnik miejski, możliwie rosły, bo prawo zezwala na zatrzymanie i przymus bezpośredni: przypięcie do łóżka, kaftan bezpieczeństwa.

W weekendy, i to już od piątkowego popołudnia, kiedy miasto chleje na umór, izba musi być czynna całodobowo (ok. 20 „chorych”), ale w dni powszednie wystarczy, że pracować będzie od godz. 15. (ok. 10-15 „chorych”). Koszty? 600 tys. zł rocznie. Pobyt za „hotel” jest odpłatny i zwykle 1/3 „gości” płaci, bo to nie są menele. Kupić alkohol (nie licząc melin) można u nas aż w… 218 sklepach i knajpach! I część z nich służy spragnionym także nocą.