Bez ściemniania. Witaj, szkoło, na niewesoło!

Z tekturowym tornistrem, a nie szpanerskim i ciężkim za 599 złotych, z podniszczonymi książkami za parę złociszy po kolegach ze starszej klasy, a nie kilogramami nowych knig za kilka stów, z bułką i włożoną weń mortadelą, a nie sztucznym rogalikiem, w spodniach przenicowanych z ojcowskich, z butami po bracie w worku z maminego fartucha, a nie w ciuchach z galerii, przekraczałem próg podstawówki, by w 44-osobowej klasie spędzić osiem lat: bez komórki, ale z tarczą na rękawie, chodząc na przerwach w parach, a nie wywracając szkoły do góry nogami, z elementarzem Falskiego, a nie bublem z ortograficznymi bykami i nie mając zielonego pojęcia o dragach czy mocarzach!