Bez ściemniania. Milczenie bywa złotem.

Ale to jest news prasowy z gatunku: Pies pogryzł pana. Taki news to żaden news. O, news jest dopiero wtedy, gdy gazeta napisze: Pan pogryzł psa! A tak, to przecież to żadna informacja, że ukradli pesel, wyłudzili pożyczkę i z konta radnej komornik ściągnął pieniądze - banał nad banały i banałem pogania. I kogóż to w ogóle jeszcze obchodzi?

Czytelnika jednak zainteresuje, gdy gazeta da news o takiej treści: Ukradli radną, oszuści zostawili swoje numery pesel, a komornik na konto kobiety przelał 2 tysiące z hakiem. Zaznaczam, że ja tu sobie nie robię żadnych letnich jaj, lecz tylko przytaczam fundamentalną zasadę dziennikarstwa. Wprawdzie bardzo starą, lecz do dziś ona nic nie straciła na aktualności. No, a najlepiej dla gazety, gdy trup ściele się zaraz na pierwszej stronie, i to gęsto - złota dewiza każdej szanującej się redakcji.

Rodzą się podejrzenia, że ja nie mam poglądów politycznych, gdyż jak ognia unikam tutaj komentowania gorących tematów, rozgrzewających Polaków teraz (ale i w przeszłości) do czerwoności. I że nie czynię tego także na fejsie. Otóż poglądy mam. I jako niekrowa nawet parę razy w życiu je zmieniałem. A milczę w politycznych kwestiach, ponieważ wrzeszczą już o tym inni.

Jeżeli przyznam, żem pisior, to połowa znajomych odsądzi mnie od czci i wiary. A gdy powiem, żem platfus, w dodatku - nowoczesny, to druga połowa oskubie mi łeb. Rzecz jasna, dobierając wyrazy ze Słownika polskich przekleństw i wulgaryzmów. To ja dziękuję, postoję. Wśród facebookowych znajomych obserwuję teraz interesujący trend, mocno na czasie, czyli publiczne stawianie, ot tak - ni z gruszki ni z pietruszki - takiego oto ultimatum: „Jeżeli są w gronie moich znajomych jakieś pisiory (albo platfursiory), to niech się odznaczą, bo w przeciwnym razie sam będę ich wypierdalał.”