Bez ściemniania. Mundurowe tańce

Te przedstawienia z całowaniem w przyklęku sztandarów, naręcza bukietów wręczane w wiernopoddańczym hołdzie przez lokalnych notabli, puste obietnice kolejnych szeryfów i naiwne nasze nadzieje. Gdzie szacunek dla obywateli opłacających tę państwową formację?

Personalne roszady są plagą tego resortu. Żeby to nie było tragiczne, to by było śmieszne. Czy pamiętacie inspektor Renatę Kasprzyk-Papierniak? Nim kobieta zdążyła rozłożyć papierzyska na biurku, to już ją z Piotrkowa zabrali! Wymieszane mam w pamięci nazwiska i twarze tych policjantów, z których żaden nie zagrzał dłużej tutaj miejsca. A może jest tak, że gdy zapoznają się oni ze skalą problemów, z jakimi przyjdzie im się mierzyć nad Strawą, to zwyczajnie - dają stąd nogę?

Aby dowodzić komendą obejmującą miasto i satelickie powiaty, to trzeba mieć pomysły, doświadczenie i determinację, w ich - psim slangu - jaja! Pomysły na dzicz na ulicach, czyli nagminne łamanie przepisów ruchu drogowego, na zabójczą prędkość 100 i więcej kilometrów na godzinę, i na to powszednie już chamstwo za kierownicą. Na agresywne zaczepki lumpiarstwa okupującego spożywczaki z alkoholem. Na rozzuchwaloną chuliganerię, którą wymijać trzeba z duszą na ramieniu albo - lepiej przejść na drugą stronę. Na mazanie ścian i handel narkotykodopalaczami. Łapać, karać i pokazać gęby opryszków!

Paranoją rodem z Barei jest też przesuwanie komendantów z miasta do miasta. Zanim taki pozna tutejszy półświatek i układy, to już jest gdzie indziej. Poza tym skuteczny szeryf powinien mieszkać w takim mieście, a nie dojeżdżać do roboty, jak do fabryki, ponieważ nie jest to praca, lecz służba. Rzucają więc tymi stróżami prawa, jak kierownikami w biedronkach. Jeżeli mi ktoś znowu każe uwierzyć w kolejnego komendanta przesuniętego do nas w ramach radosnych wędrówek, to ja w nos się roześmieję. Jeszcze trochę i ludność bezpieczeństwo weźmie we własne ręce, organizując się w obywatelskie, zbrojne oddziały, pilnujące na ulicach zdrowia i życia swych rodzin.