Bez ściemniania. Nierząd Dróg i Utytłania Miasta

- Nie chciałem o tym miejscu pisać, ani jakoś specjalnie tam chodzić. Byłem tu już wcześniej, gdy robiłem zdjęcia do materiału o filmowym Piotrkowie. Schodziłem tych kilka ulic wzdłuż i wszerz, wiedziałem, co mnie tam czeka. Owszem, kręci się tu filmy o II wojnie światowej.

I jeszcze Małgorzata Kaźmierczak, historyk i redaktor tekstów o sztuce: - Tak zapuszczonych podwórek, sprawiających wrażenie, że nikt nie zadbał o nie od czasów Powstania Warszawskiego, nie ma już chyba nigdzie. Przytacza dane z raportu Rady Monitoringu Społecznego, w którym piotrkowianie swoją jakość życia oceniają lepiej tylko od sieradzan i gorzej od radomian i wałbrzyszan.

Pod względem poziomu „stresu życiowego” Piotrków jest na 56. miejscu, trzecim od końca. Autorka widzi ulice ze straszącymi pustką witrynami sklepów i choć zauważa odnowiony za unijne pieniądze dworzec PKP, to już razi ją zapomniany peron nr 1, gdzie na zabytkowej wiacie leży siedem warstw łuszczącej się farby jasny orzech.

Zaś restauracja „Europa”, w której artysta Andrzej Partum miał swój stolik, to obecnie wielka powierzchnia reklamowa dla banerów. Mówi mocno, że nasze miasto jest jedną, wielką, czarną dziurą. Czy mamy się obrazić? Na przybyszach robi ono przygnębiające wrażenie zaniedbanego i brudnego. Bo tutaj tylko się udaje, że sprząta, a pensyjki same wpływają na kontko.

Przykład: prezydent sprasza gości na - jak podkreśla - wyjątkowy festyn na 100-lecie parku Poniatowskiego, a tam ławki i alejki obsrane koncertowo! Niesprzątane od miesięcy. Zanim miejska władza upora się z plagą gawronów, minie przecież pół wieku, a zamiatać, skrobać, myć i wycierać trzeba teraz. Nawet w niedziele. Czyścić chodniki i jezdnie, opróżniać kosze na śmieci, usuwać bazgroły z murów. I koniecznie zagonić mandatami do takiej samej roboty te ospałe, tłuste spółdzielnie mieszkaniowe i tych leniwych kamieniczników!